اقتباس:
اولین محدودیتی که مبادله اتمی در تکرار فعلی خود با آن روبرو می شود این است که سه شرط لازم برای انجام دو ارز رمزپایه برای مبادله اتمی وجود دارد.
- ارزهای رمزنگاری شده باید یک الگوریتم هش داشته باشند که ذاتی هر دو باشد.
- هر دو رمزنگار باید قادر به شروع قراردادهای hashed timelock باشند.
- باید قابلیت های برنامه نویسی تخصصی داشته باشد.
در حال حاضر ، این ویژگی ها تعداد کریپتوهایی را که می توانند در این مبادله ها شرکت کنند بسیار کاهش می دهد. با این حال ، این بدترین قسمت نیست.
متأسفانه ، تعداد شرکتها و کاربرانی که می توانند هم اکنون با آنها آزمایش کنند نیز محدود خواهد شد. این مدت زمان بیشتری را خواهد برد که مردم به این فناوری جدید عادت می کنند.
سرعت:
دومین محدودیت سرعت است.
بله ، متوجه می شویم که “سرعت” را به عنوان یکی از مزایا ذکر کرده ایم ، اما در اینجا آن را معرفی خواهیم کرد.
در تکرار فعلی ، مبادله اتمی قبل از اینکه به اندازه کافی سریع باشد که بتواند حجم زیادی از داده را کنترل کند ، هنوز به تنش ها و پالایش های زیادی نیاز دارد. این منطقه ای است که شبکه لایتینگ می تواند به صورت عمده به مبادله اتمی کمک کند.
عدم سازگاری:
سومین محدودیت عدم سازگاری است.
درست است که کیف پول های بیشتری در حال تولید هستند که قصد استفاده از فناوری مبادله اتمی را دارند ، با این حال ، واقعیت این است که تعداد کل کیف پول و مبادلات سازگار هنوز بسیار کم است. حمایت بیشتر از مبادلات بیشتر به طور حتم منجر به استفاده و تحقیق در مقیاس وسیع خواهد شد.
نتیجه:
عدم مقیاس پذیری و قابلیت همکاری دو مورد از بزرگترین مشکلاتی است که اکنون دنیای رمزنگاری با آن روبرو است. با مبادله اتمی ، ما یک راه حل داریم که می تواند دو پرنده را با یک سنگ از بین ببرد. این قطعه ای از فن آوری است که دارای پتانسیل جدی است که ما را به سمت تکامل بعدی تجارت رمزنگاری سوق دهد. امیدواریم که در آینده نزدیک کارهای تحقیقاتی و پذیرش بیشتری انجام شود.
