تجارت آنلاین استفاده از فناوری های جدید را افزایش داده و بدین ترتیب تقاضا برای روشهای جدید پرداخت الکترونیکی افزایش یافته است. این امر به ویژه در اواسط دهه 1990 با انقلاب اطلاعات ، کاهش قیمت رایانه و شبکه سازی مشابه آغاز شد. کوهن اصطلاح “تغییر جغرافیای پول” را معرفی می کند. این اصطلاح در نتیجه پرداخت الکترونیکی در خرده فروشی و استفاده از اینترنت به عنوان یک بازار جدید پولی اتفاق می افتد.
با توجه به انقلاب اطلاعات ، روش جدید پرداخت الکترونیکی معرفی شده است که با نام پول نقد الکترونیکی ، کیف الکترونیکی ، ارز الکترونیکی ، ارز دیجیتال ، پول دیجیتال یا پول نقد دیجیتال شناخته می شود. بدون شک ، هدف چنین ابزاری بهبود بهره وری از روش پرداخت سنتی است.
بیت کوین یک ارز دیجیتالی است که ارزش آن با توجه به پذیرش مشتری در سراسر جهان متفاوت است. این امر در درجه اول به این دلیل است که بر خلاف ارزهای استانداردی که ما استفاده می کنیم مانند دلار یا یورو که توسط بانکهای مرکزی تنظیم می شود ، برای بیت کوین هیچ مقرراتی وجود ندارد. بنابراین ، معاملات با بیت کوین به دلیل سیستم باز و عدم وجود یک نهاد نظارتی و یا واسطه در انجام معاملات ، خصوصی تر و ناشناس تر در نظر گرفته می شوند.
معاملات با استفاده از حفاظت رمزنگاری انجام می شود و اجرای آنها از طریق شبکه ای از کتابهای الکترونیکی عمومی به نام “دفترچه ها” انجام می شود. برای تأیید معاملات ، داشتن سخت افزار و نرم افزار خاصی لازم است که کاربران بتوانند آن را تنظیم کنند و پس از تعداد معینی از معاملات ، نسبت بیت کوین را دریافت می کنند. به این ترتیب ، یک راه اندازی اضافی از این ارز دیجیتال نیز انجام می شود.
توسعه فناوری پرداخت الکترونیکی و ارز دیجیتال
از جنبه توسعه روش پرداخت الکترونیکی ، ارز دیجیتال توسط بانک مرکزی به صورت فیزیکی چاپ نمی شود. در حال حاضر ، ارز دیجیتال با قوانین خاص خود در نظر گرفته شده است. در ادبیات ، همه کسانی که از استفاده از بیت کوین حمایت می کنند ، این ویژگی را به عنوان ارز تأکید می کنند که باعث ایجاد بحران مالی نمی شود. یعنی ، این نظر وجود دارد که بانکها می توانند پول بیشتری برای تأمین بدهی مالی خود چاپ کنند ، بنابراین ارزهای خود را کاهش می دهند ، بیت کوین به گونه ای کار نمی کند.
روش پرداخت الکترونیکی از دهه 1960 وجود دارد ، یعنی از توسعه انتقال وجوه الکترونیکی (EFT) ، که در تعداد فزاینده ای از کشورها پیچیده تر و کاربردی تر شد.
EFT به معنای کاربرد فناوری رایانه و ارتباطات از راه دور در پرداخت است. این روش توسط بانکها و موسسات مالی دیگر برای مبادله و انتقال مقدار زیادی از پول در سطح ملی و بین المللی استفاده شده است. اساس کار EFT این است که پول از طریق شبکه به عنوان جایگزین وجه یا چک برای اجرای معامله حرکت می کند. به این ترتیب ، زمان پرداخت باید کوتاه شود و هزینه های معامله کاهش یابد. استفاده از EFT با ظهور و پذیرش دستگاههای خودپرداز ، بطور قابل توجهی افزایش یافته است که امکان انتقال پول در محل فروش(EFTPOS) را فراهم می آورد. EFT به عنوان درجه اول در الکترونیکی شدن معاملات در نظر گرفته می شود.
در اوایل دهه 1980 ، به لطف توسعه فناوری شبکه ، هزینه های ارتباط از راه دور و پردازش داده ها کاهش یافت و پرداخت های الکترونیکی با ظاهر کارت های اعتباری و بدهی ، که برای چندین سال (پس از ظاهر شدن آنها) بیشترین استفاده را کردند ، سودمندتر شدند. همچنین توسعه رمزگذاری نقش عمده ای در پرداخت موفقیت آمیز کارت ها داشته است. این نوآوری به عنوان درجه دوم الکترونیکی شدن معاملات در نظر گرفته می شود.
رشد و پذیرش پرداخت کارت پیامدهای منفی برای روش پرداخت سنتی داشت. بسیاری از کشورها به جای استفاده از ابزارهای کاغذی مانند پول نقد و چک از ابزارهای الکترونیکی استفاده کردند. برای اولین بار در بسیاری از کشورها تعداد پرداختهای چک کاهش یافته است. یعنی ، چک به عنوان یک ابزار پرداختی بسیار محبوب ، نقش بازار را از دست می دهد و از این طریق کاربرد آنها را کاهش می دهد
فناوری پرداخت الکترونیکی و هزینه های معامله
در تجارت کلاسیک ، پرداختهای حداقل به یک خریدار و یک فروشنده احتیاج دارند ، هر دو در بانکهایی که از طریق ترخیص خانه ها متصل هستند ، باید حساب داشته باشند. پرداخت با ابزارهای سنتی از قبیل چک مستلزم مداخله یک واسطه مالی مانند بانک است. پرداخت با پول الکترونیکی شبیه به طرح سنتی است – دو حزب وجود دارد – یک یا دو بانک. با این حال ، کل فرایند کارآمدتر و آسان تر می شود. معامله به هیچ کدی احتیاج ندارد و نمی تواند از مقدار تعریف شده قبلی تجاوز کند. اگر مبلغی که روی تراشه است به طور کامل خرج شود ، به لطف مکانیسم ویژه POS ، کارت می تواند به طور خودکار در بازرگان ، بدون شارژ هیچ هزینه ای ، دوباره شارژ شود.
پس از پر شدن تراشه ، کاربر نیازی به دستگاه خودپرداز یا مقدار دقیق وجه نقدی ندارد. علاوه بر این ، مشکل سرقت یا از دست دادن پول به حداقل می رسد. در حال حاضر تراکنش پول الکترونیکی به واسطه احتیاج ندارد زیرا پول بیان شده در واحدها (به نام بیت) بصورت الکترونیکی از خریدار به فروشنده منتقل می شود. مقدار پولی که پرداخت شده است در پایانه فروشنده تهیه می شود ، یعنی حساب وی هر از گاهی به موسسه مالی منتقل می شود.
پرداخت با پول الکترونیکی هزینه های معاملات را کاهش می دهد و زمان در مقایسه با سایر اشکال پرداخت کوتاه می شود. همفری و همکاران تخمین می زنند که هزینه استفاده از پول الکترونیکی یک سوم تا نیمی از هزینه پرداخت پول کاغذی است. هنگامی که کلیه معاملات در یک کشور به صورت الکترونیکی انجام شود ، می توان بیش از 1٪ BDP را در سال صرفه جویی کرد.
تاریخچه مختصری از ارز دیجیتال
از دوران اقتصاد باربری ، فلز و سکه گرفته تا طلا و نقره ، ادامه تا سیستم ها و چک های مدرن پولی و پایان دادن به آخرین تحولات ارز جهانی مانند معرفی ارز رمزنگاری مانند بیت کوین ، قرن ها گذشته است. هر نوع پول در برخی از دوره های زمانی نقش مهمی در فعالیت های معاملاتی ایفا می کند. با توجه به رشد ویژه جامعه انسانی و بازارها ، نیاز به ابزارهای پیشرفته تری برای تبادل کالا وجود داشت. در همین راستا ، معرفی ارز دیجیتال انقلابی در سیستم پرداخت بین المللی در اندازه ای رقم زد که تنها چند سال پیش غیرقابل تصور بود. Cryptocurrency یک ارز دیجیتال یا مجازی است که از رمزنگاری برای امنیت استفاده می کند. به دلیل این ویژگی امنیتی ،ارز دیجیتال بسیار سخت است. مشخصه تعیین کننده ارز دیجیتال ، و احتمالاً جذاب ترین ، ماهیت ارگانیک آن به عنوان واقعیتی است که توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نشده است. ارز دیجیتال ارز مزایا و معایب خاص خود را دارد. مهمترین مزیت استفاده از ارزهای رمزپایه این است که آنها وجوه را آسانتر بین دو طرف در معامله منتقل می کنند. این معاملات از طریق استفاده از کلیدهای عمومی و خصوصی برای اهداف امنیتی تسهیل می شود. این نقل و انتقالات صندوق با حداقل هزینه های پردازش انجام می شود و به کاربران امکان می دهد از پرداخت هزینه های زیاد برای معاملات آنلاین که توسط اکثر بانک ها شارژ می شود ، دوری کنند.
دو دلیل برای ظهور پول الکترونیکی و ارزهای دیجیتال وجود دارد. اول ، با توجه به دانشکده تجزیه و تحلیل اقتصادی اتریش ، پول “یک نهاد اجتماعی” است که در معرض تغییر نهادی است که از قبل آغاز شده است و به عنوان یک نتیجه از تکامل خود به خود تفسیر می شود که باید بر کاستی های تعویض و همزاد مضاعف خواسته ها فائق آید.امروز پول الکترونیکی آخرین مرحله از این پیشرفت است و نشان دهنده درجه دیگری از تغییر پایه ای است.
نقش اصلی آنها عبارتند از:
پشتیبانی از تجارت الکترونیکی آنلاین ، فعال کردن معاملات ، کاهش هزینه های آنها یا جایگزینی پرداخت پول و سکه در خرده فروشی است.
دومین دلیل ظهور پول الکترونیکی ، انقلاب اطلاعات است که با ادغام فناوری های پردازش اطلاعات الکترونیکی و ارتباطات از راه دور مشخص می شود و تفاوت های جغرافیایی را با استفاده از آنها می تواند به کل دنیا منتقل کند. انقلاب اطلاعات بخش مالی را تغییر داده است و حالت های پرداخت را ایمن تر و کارآمدتر کرده است و دلیل دیگری را برای ظهور نوآوری های جدید پولی ارائه می دهد.
برخلاف انقلاب اطلاعات ، ظهور پول الکترونیکی روشی جدید برای پردازش اطلاعات برای انتقال قدرت خرید است. بسیاری از نوآوری های مالی شکل جدید پول نیستند ، بلکه روشی متفاوت برای استفاده از پول موجود در معاملات است. صرف نظر از پیامدهای توسعه فناوری ذکر شده ، ماهیت پول هنوز یکسان است ، یعنی پول به عنوان وسیله مبادله ، به عنوان یک دارایی و به عنوان یک ارزش عمل می کند. ماهیت پول هرگز تغییر نخواهد کرد ، بنابراین پول فقط در مبادله کالا و خدمات واسطه باقی می ماند. کارت الکترونیکی پول یک روش پرداخت متفاوت است که امکان انتقال الکترونیکی مقدار از کارت به ترمینال یا از کارت موجود در کیف پول را هم در زمان واقعی و هم از طریق شبکه فراهم می کند.
در نظر گرفته می شود که پول الکترونیکی مهمترین دستاوردی است که ارزش پولی از پیش تعیین شده را منتقل می کند بنابراین می توان برای معاملات بیشتر با ارزش کمتر استفاده کرد.
فناوری e-Pocket از یک میکرو رایانه تشکیل شده است که شامل اطلاعاتی درباره ارزش پولی است که می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این یک درجه بالاتری از پیشرفت تکنولوژی در مقایسه با کارتهای نوار مغناطیسی است. همچنین کیسه الکترونیکی امن تری است که می تواند فریب را کاهش دهد زیرا امکان سواستفاده ازکارتهای دارای تراشه از کارتهای نوار مغناطیسی دشوارتر است.
