قرارداد هوشمند پروتکل رایانه‌ای است که برای تسهیل ، تأیید یا اجرای مجدد مذاکره یا انجام یک قرارداد به صورت دیجیتالی در نظر گرفته شده است. قراردادهای هوشمند اجازه انجام معاملات معتبر و بدون اشخاص ثالث را می دهند.
یکی از بهترین موارد در مورد بلاکچین همین موضوع قراردادهای هوشمند هستش، زیرا یک سیستم غیر متمرکز است که بین همه طرف های مجاز وجود دارد ، نیازی به پرداخت به واسطه یا واسطه‌ها نیست و باعث صرفه جویی در وقت و درگیری می شود. بلاکچین مشکلات خود را دارد اما از نظر سیستم های سنتی دارای امتیازات زیاد می‌باشد. غیرقابل انکار ، سریع تر ، ارزان تر و امن تر هستش و به همین دلیل بانک ها و دولت ها به سمت آن روی می آورند.
در سال ۱۹۹۴ ، Nick Szabo که یک حقوقدان و متخصص رمزنگاری بود، دریافت که یک دفتر غیر متمرکز (Ledger) می تواند برای قراردادهای هوشمند مورد استفاده قرار گیرد ، به عبارتی دیگر به عنوان قراردادهای خود اجرا ، قراردادهای بلاکچین یا قراردادهای دیجیتال نامیده می شود. بدین صورت ، قراردادها می توانند به کد رایانه تبدیل شوند ، در سیستم ذخیره شده و همانند سازی شوند و تحت نظارت شبکه رایانه هایی که بلاکچین را اجرا می کنند ، باشند. این امر همچنین منجر به رسیدن به کاربردهای دیگر مانند انتقال پول و دریافت محصول یا خدمات خواهد شد.
قرارداد هوشمند چیست؟
قراردادهای هوشمند به شما کمک می کنند، ضمن اجتناب از پرداخت وجه به یک واسطه ، پول ، املاک ، سهام یا هر چیز دیگری را با روشی شفاف، دقیق و عاری از هرگونه تعارض مبادله فرمایید.
بهترین روش برای توصیف قراردادهای هوشمند ، مقایسه این فناوری با یک ماشین فروش (vending machine) است. به طور معمول ، شما به یک وکیل یا دفتر اسناد رسمی می روید ، به آنها پول پرداخت می کردید و منتظر می ماندید تا سند را دریافت کنید. با قراردادهای هوشمند ، شما به سادگی یک بیت کوین را به دستگاه فروش می‌اندازید و به عنوان تاییدیه یک کارت شناسایی ،(به طور مثال گواهینامه رانندگی) به سیستم می‌دهید تا وارد حساب کاربری شوید و به همین سادگی سند شما آماده می‌شود. علاوه بر این ، قراردادهای هوشمند نه تنها قوانین و مجازات‌های مربوط به توافق را به همان روشی که یک قرارداد سنتی انجام می دهد ، تعریف می کنند ، بلکه بطور خودکار آن تعهدات را نیز انجام می دهند.
همانطور که ویتالیک بوتین ، برنامه نویس 22 ساله اتریوم ، آن را در نشست اخیر DC Blockchain توضیح داد ، در یک رویکرد قرارداد هوشمند ، یک دارایی یا ارز به یک برنامه منتقل می شود “و برنامه این کد را اجرا می کند و در برخی از نقطه ها به طور خودکار یک شرط را تأیید می کند و به طور خودکار تعیین می کند که آیا دارایی باید به یک شخص برود یا به شخص دیگری برگردد ، یا اینکه آیا باید فوراً به شخصی که آن را ارسال کرده یا ترکیبی از آن ارسال می شود ، بازپرداخت شود. ” سندی را که به آن امنیت و تغییر ناپذیری خاصی می بخشد ، ذخیره و همانند سازی می کند.
فرض کنید آپارتمانی از من اجاره کنید. می توانید با پرداخت از طریق رمز‌ارز‌ها این کار را به وسیله‌ی بلاکچین انجام دهید. شما رسید دریافت می کنید که در قرارداد مجازی ما نگهداری می شود. کلید ورود دیجیتال را به شما می دهم که در یک تاریخ مشخص برای شما می آید. اگر کلید به موقع نیامد ، بلاکچین پول شما را بر می‌گرداند. اگر من کلید را قبل از تاریخ اجاره ارسال کنم ، عملکرد در زمان رسیدن تاریخ ، کلید برای شما آزاد می‌شود و هزینه هم به حساب من واریز می‌گردد. . این سیستم بر فرض If-then کار می کند و توسط صدها نفر مشاهده می شود ، بنابراین می توان انتظار تحویل بی عیب و نقص را داشت. اگر کلید را به شما بدهم ، مطمئناً به من پرداخت می شود. اگر مقدار مشخصی را در بیت کوین ارسال می کنید ، کلید را دریافت می کنید. این سند به طور خودکار پس از زمان لغو می شود ، و کد نمی تواند توسط هیچ یک از ما دخالت کند بدون اینکه دیگری بدانیم چون به همه شرکت کنندگان همزمان هشدار داده می شوند.
شما می توانید از قراردادهای هوشمند برای انواع و اقسام کارها استفاده کنید که از مشتقات مالی گرفته تا حق بیمه ، قراردادهای نقض ، قانون املاک ، اجرای اعتبار ، خدمات مالی ، فرایندهای حقوقی و توافق نامه های جمع آوری پول.
